28/01/2019 Tien jaar na de financieel-economische crisis ogen de markten opnieuw bijzonder volatiel. Christophe Cherry, Country Director Atradius Belux geeft zijn opinie.
De Bel20 begeeft zich officieel in een berenmarkt, de komende twaalf maanden zijn gevuld met onzekerheden, en op de koop toe is nu ook Michel I eraan voor de moeite. 2019 wordt duidelijk een kanteljaar. Komen we dit jaar door zonder kleerscheuren, dan staat de Belgische economie stevig in zijn schoenen. Struikelen we die keer te veel – zei iemand Brexit? -, dan is een herhaling van de crash van 2008 niet ondenkbaar.
De herdenking van de financieel-economische crisis werd het afgelopen jaar met enig optimisme gevierd. Niet zonder reden, want onze economie doet het voorlopig goed. In 2019 gaan we gezonde groei tegemoet, mensen vinden sneller werk, en stilaan laten centrale banken de renteteugels opnieuw vieren (zij het niet altijd met succes).
Een vreugdedansje is evenwel niet aan de orde. De afgelopen weken volgde de ene ramp de andere op. Theresa May weet zich nog net vast te klampen aan haar premierschap, de Bel20 begeeft zich in een berenmarkt, en op politiek vlak gooide Charles Michel de handdoek in de ring. Keer op keer is het vertrouwen in de Belgische en Europese economie hét slachtoffer.
Rode vlaggen
Op het eerste gezicht belooft 2019 weinig beters. De Turkse economie staat wankel, een handelsoorlog tussen de VS en China lonkt nog steeds aan de horizon, en binnen Europa slijpen zowel Rome als Brussel de messen in een aanslepend begrotingsconflict. En dan zwijgen we nog over de Brexit. Wie zich de afgelopen maanden liet verleiden door een blindelings vertrouwen dat onze economische groei zich onverstoord verder zal zetten, is ondertussen ongetwijfeld uit die droom ontwaakt.
Verschillende indicatoren wijzen er dan ook op dat de periode van groei stilaan haar piek bereikt heeft. Uit onze cijfers blijkt dat het aandeel achterstallige facturen in België al drie jaar op rij toeneemt, er een einde komt aan de daling van faillissementen, en dat politieke onzekerheid globaal een rem zet op economische groei. Kortom: de rode vlaggen stapelen zich op.
Make or break
2019 wordt wat dit betreft een kanteljaar. De risico’s zijn enorm, dat weet iedereen ondertussen. Maar als we de komende twaalf maanden zonder kleerscheuren doorkomen, kunnen we met zekerheid zeggen dat we het pad naar duurzame groei zijn ingeslagen. Een economie die én een regeringscrisis, én een sluimerend risico op een handelsoorlog, én de Brexit overleeft, die staat er.
Al geldt ook het tegendeel. Struikelen we in 2019 die keer te veel, dan dreigen we terecht te komen in een neerwaartse spiraal van recessie en toenemende onzekerheid. Het doemscenario, een herhaling van 2008, is ondertussen al lang niet meer ondenkbaar. Bedrijven doen er daarom goed aan zich de komende maanden in te dekken tegen deze toenemende risico’s, en alvast twee keer na te denken over met welke partners ze in zee gaan.
Vertrouwen
Het is de gedeelde verantwoordelijkheid van ondernemers, politici en middenveldorganisaties om ons land zo goed mogelijk voor te bereiden op de onzekere dagen die ons tegemoet komen. Dat de regering nu plots overkop gaat, is in ieder geval geen bemoedigend voorteken. Net daarom een oproep aan beleidsmakers: dit is niet het moment om te spelen met het vertrouwen van beleggers, ondernemers en burgers. Boude uitspraken die handelsrelaties op het spel zetten, kunnen we de komende maanden missen als kiespijn.
Komen we 2019 goed door, dan kunnen we nadien de vruchten plukken van duurzame groei. Het alternatief is meer onzekerheid, minder groei, meer werkloosheid, en uiteindelijk een nieuwe crisis. Beleidsmakers: aan u de keus. Laat de campagne niet primeren op onze economie.