MENA Landenrapport - Marokko 2016

 

Politieke situatie

Staatshoofd: Koning Mohammed VI (sinds juli 1999)
Regeringsvorm: Constitutionele monarchie. De koning in Marokko heeft verregaande
uitvoerende en wetgevende bevoegdheden.
Bevolking: 33,5 miljoen (naar schatting)

Een stabiele monarchie, maar er blijven risico‘s bestaan

De politieke situatie is relatief stabiel. Koning Mohammed VI heeft de meeste politieke macht in handen. Er is geen onmiddellijke dreiging voor de monarchie en het establishment, omdat de koning populair is bij de bevolking. Hij blijft op een voorzichtige manier het politieke systeem liberaliseren en de economie hervormen. De politieke stabiliteit in Marokko hangt nauw samen met het terugdringen van de hoge armoede- en jongerenwerkloosheidscijfers, anders kan
een toename van sociale onrust niet worden uitgesloten.

Marokko blijft kwetsbaar voor de dreiging van Islamitisch extremisme. Vooral Marokkaanse strijders die terugkeren uit Libië en Syrië baren de autoriteiten zorgen. De binnenlandse veiligheid staat hoog op de agenda van de regering, om negatieve gevolgen voor het toerisme te vermijden.

Economische situatie

Lagere groei door kleinere output van de landbouw en dalende export

 

Verwacht wordt dat de economische groei in 2016 met 3% zal vertragen, vooral wegens een droogte die de landbouw in haar greep houdt. Het land is nog altijd sterk afhankelijk van de landbouw, die werk biedt aan zo‘n 40% van de beroepsbevolking, en schommelingen in de output van de landbouw hebben grote gevolgen voor de particuliere consumptie en de economie. De export zal getroffen worden door een zwakkere buitenlandse vraag, vooral vanuit het Midden-Oosten en Afrika.

De laatste jaren heeft de regering meer inspanningen gedaan om de economie te diversifiëren door de industriële productie te ontwikkelen, en dan vooral op export gebaseerde sectoren (auto‘s, luchtvaart en elektronica). Die inspanningen werpen steeds meer hun vruchten af en het gunstige investeringsklimaat trekt buitenlandse investeringen aan, vooral in de auto- en de elektronicasector. Forse investeringen in hernieuwbare energie en gascentrales stimuleren de productie van elektriciteit.

 

De overheidsfinanciën zijn erop vooruit gegaan dankzij consolidatiemaatregelen, zoals bijvoorbeeld het verlagen van de brandstofsubsidies in 2015. Het begrotingstekort daalde in 2015 tot 4,3% van het bbp, en verwacht wordt dat het in 2016 en 2017 verder zal dalen. In 2015 daalde het tekort op de lopende rekening tot 1,7% van het bbp, dankzij goedkopere invoer van olie en een groeiende export. In 2016 wordt echter een stijging tot 2,3% van het bbp verwacht,
door een zwakkere export en meer invoer van levensmiddelen. Tot nog toe is het geen probleem geweest om het structurele tekort op de lopende rekening te financieren met buitenlandse leningen en buitenlandse directe investeringen. Er wordt verwacht dat het land op lange termijn minder afhankelijk zal worden van de invoer van olie, omdat de regering investeert in hernieuwbare energie.

 

Marokko‘s solvabiliteitspositie is aanvaardbaar, met een buitenlandse schuld die 41% van het bbp bedraagt in 2016. De liquiditeit is goed en zal naar verwachting stabiel blijven met een importdekking van meer dan zes maanden in 2016. Marokko heeft van het IMF een tweejarige voorzorgsliquiditeitslijn (PLL) gekregen, en ook al zal de regering er normaal gezien geen beroep op doen, het is een steun voor Marokko‘s hervormingsprogramma en duidt op kredietwaardigheid. De dirham is momenteel stevig gekoppeld aan een valutamand, maar zal evolueren naar een flexibeler wisselkoersstelsel, door de plannen van de Centrale Bank om het stelsel geleidelijk te veranderen.

Een potentieel neerwaarts risico voor de economie van Marokko is elke terugval in de eurozone, een heel belangrijke exportbestemming van bedragen die arbeiders overmaken, en de instroom van toeristen.